Op reis door Israël: Verslag dag 5

Gisteravond, voor het slapen gaan, onze koffers nog even opnieuw ingepakt. Na vier dagen/nachten, begint het een beetje een zootje ongeregeld te worden. En omdat we vandaag (alweer) verkassen naar een ander hotel moeten ze wel weer dicht kunnen. :-)

Onze reis gaat naar Palestijnsgebied en dat is, als we van de hoofdweg afgaan, duidelijk te merken aan de wegen. Maar de chauffeur is hier gelukkig bekend en weet de meeste gaten wel te omzeilen. Doel van onze reis, vandaag, is Jericho. Maar eerst gaan we op bezoek bij een Palestijnse Olijfoliefabriek, die ook in ons land Fairtrade Producten verkoopt. Hier bij ons zijn het twee gemeenteleden bij wie we de producten kunnen kopen.
Als we aankomen lijkt het er allemaal heel erg uitgestorven. Maar gelukkig, dat is maar schijn! En even later worden we hartelijk ontvangen, en daarna rondgeleid door de fabriek.

Staven olijfoliezeep...

En hier worden de flessen volautomatisch gevuld en gesloten. Ze maken dus gebruiken van de meest moderne middelen, en zijn daar ook zichtbaar trots op.

Na de rondleiding door de fabriek gaan we eerst naar de showroom/annex winkel, waar we niet alleen kijken maar ook kopen..., en waar ik Arnold en Ali vereeuwig, die ook heel geïnteresseerd is in het werk van z'n landgenoten,

en daarna gaan we nog naar de tuin, waar onze gids, een mooie en zelfbewuste jonge Palestijnse vrouw, haar verhaal vertelt over de olijvenpluk en hoe dat door hele families wordt gedaan, en maak ik nog een foto van een oude olijfpers, die er uitziet als een molensteen bij ons,

en van de Palestijnse vlag die fier wappert.

Even fier vind ik de mensen die deze fabriek runnen en daarmee veel goeds doen voor de Palestijnse boeren en hun gezinnen. Als dank voor ons bezoek, en voor hun eigen archief, maakt de gids nog een groepsfoto van ons, wat ook meteen de enige groepsfoto is die we hebben. Heeft daarvoor en daarna niemand meer aan gedacht! Terwijl we toch een hele fijne en hechte groep waren. De foto is ook te vinden op de site van Vrienden van Sabeel.

Hierna gaan we naar Nablus, ook Palestijnsgebied, dat in de bijbel Sichem heet, waar de zonen van Jakob, uit wraak om wat hun zus is aangedaan, de mannen ombrengen... Een naam die meerdere keren voor komt in in het Oude Testament en één keer in het nieuwe Testament, n.l. in Handelingen...
Het is een middelgrote stad. Maar desondanks vind ik er de drukte en het verkeer overweldigend. En weer treft me het vele lawaai, net als in Nazareth, en al het gekrioel van al die mensen door elkaar.

We eten er een broodje op straat en wandelen even door het centrum..

Een bedelaar probeert Kees wat geld afhandig te maken... En zo te zien lukt het...

Ik wil er sigaretten kopen, maar we worden van het kastje naar de muur gestuurd..., en vinden er nergens een winkeltje, ondanks alle aanwijzingen, dat sigaretten verkoopt. Maar gelukkig blijkt er eentje te zijn, vlakbij de bus, waar we door Ali naartoe gestuurd worden. Als we binnenkomen zien we nergens sigaretten en denken voor de zoveelste keer verkeerd te zijn. Maar als we vragen blijkt de eigenaar ze onder te toonbank in een laatje te hebben. En hij bedingt meteen dat hij met me op de foto wil! Ach ja, waarom niet? Dus worden we vereeuwigd door Arnold.

Als iedereen weer in de bus zit rijden we naar de Jakobsbron, waar natuurlijk ook al een kerk overheen gebouwd is, in dit geval iets Grieks...

Het is ook de bron waar Jezus sprak met de Samaritaanse vrouw, over Levend Water! We dalen af naar en in de kerk en komen bij de put uit, waar niet gefotografeerd mag worden...

Gelukkig is R wat minder gehoorzaam dan de rest van de groep en heb ik er toch een foto van..., en wie dat wil mag een slokje drinken uit de emmer met water die er staat, aan een touw, net als de beker...Op een site over archeologie lees ik dat de bron meestal droog is. Best kans dat we dus gewoon water hebben gedronken van het merk 'Angry Birds'. Maar goed, 't hielp tegen de dorst... :-)

En de oppas-priester laat zich maar wat graag fotograferen... Hij gaat er echt voor staan en de meesten van de groep nemen een foto van hem...

Wat ik heel erg mooi vind is dit schilderij, helemaal gemaakt van mozaïek, van het Laatste Avondmaal. Het ziet er prachtig uit.

Dan is het tijd geworden om naar Jericho te gaan, de oudste en laagst gelegen stad ter wereld, zeggen ze, en het uitzicht onderweg is mooi en verrassend, helemaal als we de Jordaanvallei in draaien... Maar ook de herder met schapen geeft het gevoel: zo kan ik me iets voorstellen bij het land van de Bijbel...

En dan is daar opeens de Jordaanvallei, met aan de overkant van de Jordaan Jordanië... Maar vooral de woestijnheuvels zijn indrukwekkend. Meteen moet ik denken aan wat ds. Jan Houtman zei, heel lang geleden, toen hij voor het eerst naar Israël was geweest: "Ik weet nu wat woestijn is! Voor zand, achter zand, links zand, rechts zand, kortom rondom zand". Ben dat nooit meer vergeten... En nu zien we het zelf. Had ik hiervoor nog wel eens het gevoel in Zuid Duitsland te rijden, dat gevoel is nu weg... Het maakt een onuitwisbare indruk. En 't is jammer dat er er geen fotostop kunnen maken...

Vlakbij Jericho zien we de Berg der Verzoeking, tenminste, dat wordt beweerd... Ook hier heeft de kerk zich het toegeëigend, door er een klooster tegenaan te bouwen..

Om dat we nog wat aan de vroege kant zijn om in te checken in het hotel maken we bij aankomst in Jericho nog een stop bij de bron van Elisa. Zowaar een bron waar geen kerk op gebouwd is. Al moeten we allemaal wel even heel diep in ons geheugen graven over welke bron dit gaat. En pas thuis kom ik er achter, en vind dit:

Jericho was de eerste stad ingenomen door de stammen van Israël, nadat zij door de Jordaan waren getrokken (Jozua 6). Nadat hij de stad Jericho in brand had gestoken en had verwoest, vervloekte Jozua de man, die haar ooit weer zou herbouwen. "En ter zelver tijd bezwoer hen Jozua, zeggende: "Vervloekt zij die man voor het aangezicht des Heeren, die zich opmake en deze stad Jericho bouwen zal; dat hij ze grondveste op zijn eerstgeboren zoon, en haar poorten stelle op zijn jongste zoon!" (Jozua 6:26). Een paar geslachten later werd Jericho herbouwd door Chiël. Zijn oudste en jongste zoon moest dit inderdaad met de dood bekopen. (1 Koningen 16:34). De profeet Elisa heeft op verzoek van de inwoners het zoute water van één der bronnen veranderd in zoet water door er een schaal zout in te werpen (2 Kon. 2:19-22). Deze beek, de levensbron van de groene oase van Jericho, draagt sindsdien de naam van de profeet: "De fontein van Elisa"
Een verrassend en boeiend verhaal, als je beseft hoe hierdoor de stad weer vruchtbaar wordt, en tot leven komt.
Sommigen van ons gaan er naar de opgravingen...,

anderen, waaronder ik, kiezen voor een lekker drankje op een dakterras.

En dan kunnen we naar ons hotel waar we, met gemengde gevoelens, omdat we niet alleen uitkijken op de woestijn maar ook op een illegale nederzetting in aanbouw, 'genieten' van het uitzicht.