Verslag dag 2

Het was best wel even slikken die morgen, toen we om 7 uur gewekt werden. Onze lijven waren nog moe van de reis en wilden nog verder slapen.
Maar toen ik toch meteen maar de gordijnen openschoof en 't uitzicht zag was ik meteen klaar wakker. Dit was dus het eerste dat we bij daglicht van Israël zagen...Immers, de reis vanaf het vliegveld in Tel Aviv ging door een nachtelijk Israël naar Nazareth, waarbij we hier en daar een glimp van een dorpje opvingen en van de muur... Maar nu zagen we de stad bij daglicht! En dat maakte ons meteen nieuwsgierig naar de rest...

Dus douchten we vliegensvlug, gingen ontbijten en even voor 8ten stonden we klaar voor de bus...,

die ons naar Tiberias bracht, waar we aan boord zouden gaan voor een tocht over het meer van Galilea/Zee van Tiberias.En wat is er, na zo'n lange reis en korte nacht nou lekkerder dan varen op op het water...

al maakten sommigen van de gelegenheid gebruik om nog even te tukken...

Maar ik heb het ingedronken... De zee, het meer, de heuvels... En 'k probeerde me voorstellen hoe Jezus daar zat, aan de oever... En vaak, in de dagen daarna moest ik denken aan het lied:
O vrede van Tiberias,
o heuvels in het rond,
waar Jezus in het zachte gras
de mensen liefhad en genas,
en in hun midden stond.
Een vrede die er nu ver te zoeken is!  Ook al ziet het er op het eerste gezicht vredig uit.

Het aanbod van de schipper, om midden op het meer de Nederlandse vlag te heisen en het volkslied te zingen, wat daar gebruikelijk is... wezen we van de hand. We genoten van de rust en de stilte. En na anderhalf uur varen gingen we verder. Nu richting Kapernaum en Tabgah, en richting twee kerken... De ene kerk is gebouwd op de berg van de Zaligsprekingen..., en de andere op de berg van de Broodvermenigvuldiging... Het was mijn eerste confrontatie met 't feit dat er werkelijk op elke 'heilige'  plaats wel een kerk staat... Waardoor de essentie van 't verhaal volledig overschaduwd werd... Voor mij dus zomin mogelijk kerken. Soms ging ik er even binnen, om een blik te werpen, maar verdween ook meteen weer naar buiten, en genoot van wat daar te zien was. Ook al was dat niet altijd even fijn. Want inmiddels wisten we ook: waar je een dorp of stad ziet met witte huizen en rode daken, is de grond in bezit genomen door kolonisten en zijn de Palestijnen er verdreven...

Maar gelukkig was er ook meer te zien, zoals de prachtige natuur...

Of opgravingen... Zoals in Kapernaum, waar de restanten van de synagoge te vinden zijn... Ook al hebben ze er deels een kerk overheen gebouwd, gelukkig met deels een glazen vloer..

De gids vertelde ons dat juist hier heel mooi te zien is hoe zo'n dorpje een hechte gemeenschap was, waar alle huizen aan elkaar en aan de Synagoge vast gebouwd waren... Kapernaum, waar de schoonmoeder van Petrus woonde, die door Jezus genezen werd.

En 't was heerlijk om te lunchen aan het meer.

En vervolgens maakten we een wandeling over een bananenplantage..., terug naar de weg, waar de chauffeur ons weer oppikte.

Daarna reden we terug naar Nazareth,

Waar de kerk van de Geboorte-aankodiging nog op het programma stond... Arnold is er binnen geweest, daar ergens in die grot moet het geweest zijn dat de engel bij Maria kwam...

Ik ben buiten gebleven.

Meer foto's van deze tweede dag staan hier!