Vanuit Bethlehem

Na Jericho zijn we nu in Bethlehem neergestreken. Pal naast de Geboortekerk. Kijken we, vanuit onze kamer tegenaan.
Vanmorgen eerst naar de Wadi Quelt geweest, althans de groep. Ik ben bij de chauffeur gebleven. De afdaling was al pittig, het omhoog klimmen zou veel te zwaar zijn geweest.
Daarna maakten we een bustour, door het Joodse deel van Jeruzalem. Per bus omdat je daar de kans loopt besogne te worden..
Vervolgens brachten we een bezoek aan Sabeel, waar we heel veel informatie kregen over de situatie van de Palestijnen, en met name die van de christen-Palestijnen.
Het is overweldigend, je voelt het onrecht, en je voelt je machteloos.
Dat maakt ook, steeds weer die confrontaties, het schrijven van een blog moeilijk, even afgezien van slechte verbindingen...
Na Sabeel gingen we, via allerlei Oosterse winkelstraatjes, waar je bedwelmd wordt door de geuren en kleuren, naar de Klaagmuur.
En vandaar, door een checkpoint in de muur, de muur die Israël bouwde, 9 meter hoog, naar Bethlehem.
En hoe gewoon het er in de stad en in het hotel ook uitziet, het idee dat straks de poort van die muur dichtgaat is om woedend over te worden...

En zo zijn er heel veel indrukken, die ik wel op papier zet, maar nog niet in m'n log. Omdat ik er zelf nog op moet kauwen...

Morgen gaan we een vluchtelingenkamp bezoeken...

Vanuit Jericho

Vanmorgen weer vroeg op. Na een stevig ontbijt gingen we weer op weg. Eerst brachten we, in Palestijns gebied een bezoek aan een olijfolie fabriek. Een fairtrade factorij, die de Palestijnse boeren een eerlijke prijs geeft voor hun olijven en veel mensen werk verschaft. Ook in Nederland is deze olijfolie te koop...
Voor het eerst kennis gemaakt met een checkpoint. Gelukkig mochten wij al snel doorrijden, maar ook wrang om Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen daar soms uren staan te wachten of zelfs helemaal niet doorgelaten worden. Uit pure willekeur!
En meer nog dan in andere gebieden zagen we hier de Joodse nederzettingen, hoog op de berg, en met de bedoeling de Palestijnen te verdrijven!..
Na de fabriek brachten we, halverwege de tocht een bezoek aan Nabloes. Eerst bezochten we daar het centrum, om iets te eten, bij één van de vele stalletjes, en daarna bezochten we de Jakobsbron/de put waar Jezus sprak met de Samaritaanse vrouw.
Ach, denk ik dan... Het zal wel.
En toen begon de tocht naar Jericho, door het dal van de Jordaan, met aan de overkant de woestijn van Jordanië! Een adembenemende tocht!
In de een voorstadje van Jericho nog een bezoek gebracht aan de bron van Elisa. En toen naar het hotel. Een prachtig hotel, met zwembad! En met een buitentemperatuur boven de 30 graden was het heerlijk om even lekker te zwemmen.
Hier blijven we drie nachten. Morgen gaan we naar Jeruzalem!

Uit Nes Amin

Na een voorspoedige vliegreis, waarbij alles prima op tijd ging, ontdekten 's nachts meteen dat we in een land waren aangekomen waarin niets meer gaat zoals gepland. Door alle voorschriften duurde het een eeuwigheid voor we door de douane waren en onze koffers kregen. Toen moesten we nog naar Nazareth, waar we tegen twee uur aankwamen. De ontvangst daar was prima, en er stond zelfs nog een gedekte tafel voor ons klaar, dus snel nog iets gegeten en warme thee met mint gedronken, terwijl we ondertussen de sleutel van de kamer kregen. Om kwart voor drie rolden we bekaf onze heerlijke bedden in om nog een paar uurtjes te slapen, want om 8 uur moesten we weer ontbijten, om om half negen weer in de bus te zitten om naar het meer van Galilea/Tiberias te rijden waar een boottocht gepland stond.
Dat was, na alle hectiek van de vorige dag heerlijk ontspannen. Na anderhalf uur gingen we weer van boord en reden naar Kapernaum, waar we de opgraving van de synagoge daar bekeken. De kerk die er overheen gebouwd is was nep, maar desondanks was het mooi... Wat we daarna deden ben ik nu even kwijt, maar dat komt wel weer...
De volgende dag gingen we alweer vroeg op pad, nu naar de Jordaan, met op de achtergrond de berg Hermon, met sneeuw op de toppen...
Daar maakten we een urenlange wandeling, berg op berg af... Vervolgens reden we naar een dorp dat eerder Palestijns was maar nu 100% Joods, en nu een kunstenaarsdorp is. Maar omdat het Sabath was, was alles daar gesloten, zelfs de synagoge... Wel mooie foto's er gemaakt.
Vervolgens reden we naar Akko, aan de zee, waar wel alles open was, en waar we over zo'n typisch oosterse markt wandelden, een karavanserai mochten bekijken, onder de voorwaarde dat we bij de poortwachter ook zoetigheid kochten... Wij kochten heerlijke noga bij hem.
En toen was het tijd om naar Nes Amin te gaan, waar we om 8 uur terecht konden, omdat dan de Pesach gasten weer vertrokken. En terwijl wij aten werden onze kamers klaargemaakt.
Dat was een hele klus, dus werd het toch nog weer laat... En ook vanmorgen moesten we weer vroeg op, voor een bezoek aan een holocaust museum hier in de buurt, en vervolgens gingen we in Galilea op bezoek bij een Palestijns/Nederlands gezin, waar we gastvrij ontvangen werdenen uit hun mond hoorden hoe zwaar het leven voor hen daar is.
We zijn er diep van onder de indruk. En dan moet het ergste nog komen... Jericho, Nabloes, Bethlehem, de Westbank...
Het slaat je lam.

Maar we genieten ook! Van het natuurschoon, de omgeving, de mensen... Dit heel bijzondere land. Toch wel!! En 'k vind het jammer dat ik hier geen foto's kan plaatsen! We hebben er al een paar honderd.
Onze chauffeur is een Palestijn, onze gids een Nederlander die met een Palestijnse vrouw is getrouwd en hier al jaren woont.
Ook van hen horen we veel verhalen, ten hemelschreiende verhalen.
Vanavond de dag afgesloten met een viering, in de buitenlucht, in het donker, met een kaarsjes als lichtbron.

Tijd om naar bed te gaan, hoewel het hier nog gezellig is in de lounche. Maar morgenochtend worden we om 7 uur weer gewekt, om af te reizen naar Jericho.
Hopelijk heb ik daar ook weer verbinding!

Diepe wens?

Vaak, als ik aan iemand vertelde, de voorbije weken, dat we naar Israël gaan, was de vraag: "Was dat een hele diepe wens van jullie?" En elke keer weer was het antwoord: "Nee".
Het is nog nooit, ook niet als we erover hoorden van anderen die er naartoe geweest waren, een moment in ons opgekomen om er zelf ook naartoe te willen. Misschien ook omdat we er het geld niet voor hadden, maar toch ook omdat de verhalen over al die zogenaamde heilige plaatsen ons niet uitnodigden om er naartoe te gaan. Ik heb daar nooit zo in geloofd. En ook nu, nu we er zo dichtbij zijn, geloof ik daar nog niet in.

Maar nu we gaan, doordat we deze reis als een gigantisch cadeau kregen aangeboden, waar we nog steeds van onder de indruk zijn, nu gaan we er ook voor. En ontdekte ik bij mezelf toch wel een bepaald verlangen om er naartoe te gaan. Maar dan vooral omdat dit toch het land is waar de basis van m'n christelijk geloof ligt, en iets daarvan moet er te vinden zijn. Niet op heilige plaatsen! Maar op andere plekken. Bijvoorbeeld aan de oever van het meer van Galilea, onder een olijfboom, of zomaar ergens waar het stil het.

En daarnaast intrigeert het me al jaren dat het schijnbaar onmogelijk lijkt dat Israëli's en Palestijnen er in vrede bij elkaar en met elkaar leven. Juist dáár!

Daarom ben ik blij om ook kennis te maken met de Palestijnen, in dit geval christen-Palestijnen, die juist kiezen voor in vrede naast elkaar leven, maar daar nauwelijks de kans voor krijgen.

En waar ik vooral naar verlang is de warmte... :-) Iets wat hier gewoon onvoorstelbaar is. Hoe ik ook m'n best doe, het lukt me niet om me voor te stellen hoe dat zal zijn. Lekker in een bloesje lopen...
Desnoods, op advies, met een petje op tegen de zon! Daar kan ik me al evenmin iets bij voorstellen, dat dat nodig is.
Maar oké, we hebben ze aangeschaft en er plezier om gehad toen bleek dat Arnold een petje met een lampje had gekocht. Een lampje dat hij, met één klik boven z'n oor aan en uit kan doen, of zelfs kan laten knipperen...

 

Blij toe dat ik op de valreep nog koos voor een ander petje. :-)

Reisprogramma

Voor wie ons reisprogramma een beetje wil volgen: http://www.vriendenvansabeelnederland.nl/pdf.2011/programma2012israel.pdf

De voorbereidingen

Vanaf vorige week zijn we ons aan het voorbereiden op de reis. Niet dat we daarvoor er niet mee bezig waren natuurlijk, want we moesten, om te beginnen, al paspoorten gaan aanvragen, en we hadden al een kennismakingsbijeenkomst met de andere Heiligelandlopers, en kregen zo nu en dan een mailtje met informatie. Ook legden we soms al iets klaar, wat we persé niet mochten vergeten, en lazen foldertjes en boekjes over Israël, want met een Bijbelse Atlas kom je er niet...

Maar vanaf vorige week gingen we ook heel praktisch allerlei dingen doen die je moet doen voor je op reis gaat. Zoals wat dingen aanschaffen, lijstjes maken,  het huis opruimen en wassen en strijken. Informeerden bij de echte reisdeskundige Dondersteen waar je op moet letten, want wij zijn echte leken als het over reizen gaat...
Tenminste, als het gaat om een reis als deze. Is toch weer totaal anders dan wanneer je met de caravan opstap gaat. Dat was iets waar we onze hand niet meer voor omdraaiden, en waar we nauwelijks nog over na hoefden te denken.

En daarnaast moeten we nu steeds schakelen bij het inpakken, omdat we weten dat het daar warm is, terwijl hier de winterjas nog aankan... En dus werd het nadenken over 'laagjes' en over hoeveel dan...

En omdat Bertha en Henk op de hondjes en het huis komen passen kreeg alles even een extra beurtje, zodat we het huis spic en span achterlaten voor hen. 

En temidden van al die beslommeringen vierden we ook nog Pasen, deden we gisteren een dagje rustig aan, en zetten we vandaag de puntjes op de 'i'. 

Maakten de bovenverdieping klaar voor de logees en pakten de koffers in. 

En 't lukte prima om onder de toegestane 20 kg te blijven.

Terwijl ik ondertussen ook nog liep na te denken over een reisverslag en over hoe ik dat het beste kon doen. Omdat ik m'n iPad meeneem zou het mogelijk moeten zijn om, op de plaatsen waar Wifi is of een andere internet verbinding, van tijd tot tijd het thuisfront iets te laten lezen over onze ervaringen. 

Maar ja, omdat Safarie en Pivot geen vriendjes zijn, wat ik ontdekte toen ik het even probeerde, kwam ik uiteindelijk op het idee: dan maar een apart Blog, speciaal voor de reis. En toen was de keus gauw gemaakt, gezien m'n ervaringen met Blogger. 

Dus toen was het nog een kwestie van een Blog beginnen, en gaan...