Het is nog nooit, ook niet als we erover hoorden van anderen die er naartoe geweest waren, een moment in ons opgekomen om er zelf ook naartoe te willen. Misschien ook omdat we er het geld niet voor hadden, maar toch ook omdat de verhalen over al die zogenaamde heilige plaatsen ons niet uitnodigden om er naartoe te gaan. Ik heb daar nooit zo in geloofd. En ook nu, nu we er zo dichtbij zijn, geloof ik daar nog niet in.
Maar nu we gaan, doordat we deze reis als een gigantisch cadeau kregen aangeboden, waar we nog steeds van onder de indruk zijn, nu gaan we er ook voor. En ontdekte ik bij mezelf toch wel een bepaald verlangen om er naartoe te gaan. Maar dan vooral omdat dit toch het land is waar de basis van m'n christelijk geloof ligt, en iets daarvan moet er te vinden zijn. Niet op heilige plaatsen! Maar op andere plekken. Bijvoorbeeld aan de oever van het meer van Galilea, onder een olijfboom, of zomaar ergens waar het stil het.
En daarnaast intrigeert het me al jaren dat het schijnbaar onmogelijk lijkt dat Israëli's en Palestijnen er in vrede bij elkaar en met elkaar leven. Juist dáár!
Daarom ben ik blij om ook kennis te maken met de Palestijnen, in dit geval christen-Palestijnen, die juist kiezen voor in vrede naast elkaar leven, maar daar nauwelijks de kans voor krijgen.
En waar ik vooral naar verlang is de warmte... :-) Iets wat hier gewoon onvoorstelbaar is. Hoe ik ook m'n best doe, het lukt me niet om me voor te stellen hoe dat zal zijn. Lekker in een bloesje lopen...
Desnoods, op advies, met een petje op tegen de zon! Daar kan ik me al evenmin iets bij voorstellen, dat dat nodig is.
Maar oké, we hebben ze aangeschaft en er plezier om gehad toen bleek dat Arnold een petje met een lampje had gekocht. Een lampje dat hij, met één klik boven z'n oor aan en uit kan doen, of zelfs kan laten knipperen...
Blij toe dat ik op de valreep nog koos voor een ander petje. :-)
Heel veel plezier gewenst. Ik ga jullie zéker volgen. Maar dat wist je al. :-)
BeantwoordenVerwijderen